บทที่ 32 อลิน-พัฒนพิชัย บทที่ 13

ขณะนั้นเองทิวก็นอนทับบนตัวของรุ่งฤดี หล่อนเบิกตากว้างแต่ไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังกอดเขาไว้แน่น ทิวเองก็มีสีหน้าตกใจ

“อ้า...เอ้อ...คุณรุ้งครับ...เจ็บตรงไหนหรือเปล่าครับ ผมผิดเองที่สะดุดขาคุณรุ้งเมื่อกี๊” / “ไม่จ้ะ...ทิว...รุ้งไม่เจ็บเลยนะจ๊ะ”

“อ้า...เอ้อ...”

“ทิวจ๋า” รุ่งฤดีทำเสียงออดอ้อน หล่อนกอดเขาไว...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ